Videot kryesore


Kryeministri Edi Rama do t’u kërkojë shqiptarëve më 25 prill mandatin e tretë duke u mbështetur tek platforma për nxitjen e punësimit dhe tek projektet infrastrukturore, që mund të ndërtohen falë paketës prej 20 miliard euro për rajonin të Bashkimit Europian.
Për të parën, Rama tha se sot vendi ka mundësi për të ndezur motorë të rinj të ekonomisë falë rritjes së fuqisë së brendshme të tij.
“Pse dhe si do ta bëjmë Shqipërinë të vrapojë në mandatin e tretë pasi ka ecur dhe ka ecur jo pak në këtë mandat, duke rimarrë veten nga lëngimi dhe paraliza ku ne e gjetëm në mandatin e parë? Faktet thonë që ne kemi dy krahë, kemi krahun e fuqisë sonë të brendshme që sot është shumë më e madhe seç ishte dhe përmes këtij krahu kemi sot para syve tanë një sërë motorësh të rinj për t’i ndezur ekonomisë dhe për të nxitur jo thjesht punësimin në numra, por një punësim ku vlera e pagës edhe në sektorin privat do të rritet”, u shpreh ai.
Krahu tjetër është paketa financiare prej 20 ml eurosh e premtuar nga Bashkimi Europian për rajonin në infrastrukturë, energji dhe digjitalizim.
“Kemi krahun tjetër të ri që është shumë i fuqishëm që është plani i ri europian, që bazohet tek ai që ka qenë vizioni që për fatin tim të madh dhe nderin tim të madh ju e keni përqafuar të gjithë, vizioni i shengenit rajonal. Ka qenë ai vizion që ka avancuar me vështirësi vit pas viti dhe që është bërë baza sot e planit masiv europian pas ndryshimit të Komisionit Europian dhe ka qenë edhe këmbëngulja jonë për të këmbëngulur që integrimi europian individualisht mund të marrë kohë dhe rajoni duhet mbështetur. Komisioneri për Zgjerimin erdhi këtu dhe tha për një plan prej 9 mld euro grante për vendet e rajonit dhe 20 mld të tjera kredi të garantuara nga 1 mld në 9 mld”, u shpreh Rama.
Por a është në gjendje Shqipëria që të përthithë fondet e BE-së? Rama foli i bindur që po.
“Na takon ne që të bëjmë projektet dhe t’i kthejmë këto para në investime. Ne e kemi treguar që dimë ta bëjmë këtë. Paratë për bujqësinë ishin aty prej vitesh. U desh vota e 2017 që ne të merrnim kreditimin për agjencinë dhe sot ne jemi vendi i parë në rajon për thithjen e fondeve të BE-së për bujqësinë”, deklaroi Kryeministri.
Në lidhje me projektet infrastrukturore, Rama premtoi ndërtimin e hekurudhës Tiranë-Durrës, ndërtimin e aeroporteve në Vlorë e Sarandë dhe përfundimin e aeroportit të Kukësit. Sa u takon porteve, Kryeministri premtoi ndërtimin e portit të jahteve në Vlorë, portin e ri në Sarandë dhe portin e mallrave në Porto Romano, duke e shndërruar në port vetëm për pasagjerë portin e Durrësit. Po ashtu, ai tha se do të shqyrtohet mundësia bashkë me Qeverinë e Kosovës për portin e Shëngjinit.
Sa u takon projekteve në rrugë, Rama deklaroi se shpejt do të nisë puna për autostradën Milot-Fier dhe do të vazhdohet me Milot-Muriqan, si pjesë e “Korridorit Blu” dhe premtoi mbylljen e punimeve në Rrugën e Kombit.


Në tetor të 2018-ës, pothuajse 3 vite më parë, Kryeministri Edi Rama premtonte përfundimin e Aeroportit të Kukësit, duke publikuar projektin 3D të tij.
Fillimisht tërmeti dhe më pas pandemia kushtëzuan përqëndrimin e Qeverisë tek ky projekt, që u shty për t’u përfunduar këtë të diel, kur në pistën e Aeroportit Ndërkombëtar të Kukësit, “Zayed – Flatrat e Veriut” u ul avioni i parë.
Ai ishte avioni i Air Albania dhe sipas Kryeministrit Rama, pasagjerët e parë të tij ishin emigrantë shqiptarë në Londër, pikërisht ata që kreu i Qeverisë tha se kishin tallur më shumë përmes rrjeteve sociale projektin 3D ku ishte publikuar. Rama ironizoi me këtë pjesë.
“Unë jam real dhe aeroporti është real. Ma kanë lexuar librin e shtëpisë me pasion, sa herë që flisja për aeroportin e Kukësit. Njëri quhej Edi Rama dhe ishte PD-në, ishte real edhe ai. Gjatë e kishte Eduard, por e thërrisnin Edi Rama. Ishte edhe një tjetër që i thashë si e hëngre këtë rrenë. Më tha ta shohim deri në fund a e mban dot llafin. Tjetri që fola ishte demokrat e tha e mbajte llafin. I treti më tha se a ka vend për patronazhist te PS se nuk kthehem më. Sot një ditë e veçantë për shqiptarinë”, deklaroi Rama.
Për shkak të teknikaliteteve dhe burokracive deri në licencimin si aeroport ndërkombëtar, avioni i ulur këtë të diel në Kukës u ngrit nga Rinasi. Avioni i "Air Albania" u nis nga Londra ku mori emigrantë shqiptarë në Britaninë e Madhe, më pas është ndalur fillimisht në Rinas ku kanë marrë Kryeministrin Edi Rama dhe fluturimi ka vijuar drejt Kukësit.
Gjatë fjalës së tij Rama ka shpjeguar edhe pse aeroporti mban emrin “Zayed – Flatrat e Veriut”, duke kujtuar faktin se në Kukës qëndruan shqiptarët e dëbuar nga regjimi kriminal serb i kohës. Emri "Zayed" është në nderim të emrit të familjes së princit të kurorës së Emirateve të Bashkuara, i cili gjatë kohës së luftës në Kosovë, është përkujdesur për të sjellë ndihma të konsiderueshme.
Destinacionet e para të fluturimeve në Aeroportin e Kukësit do të jenë me disa qytete të Zvicrës, Gjermanisë dhe Italisë. Ministrja e Infrastrukturës, Belinda Balluku tha se ky aeroport do të sjellë një nxitje të ekonomisë dhe punësimit për të gjithë rajonin e veriut.


Lëkundjet e forta sizmike u ndjenë në Ishikawa, sipas transmetuesit kombëtar NHK. Agjencia Meteorologjike e Japonisë lëshoi gjithashtu një paralajmërim për cunami përgjatë rajoneve bregdetare të prefekturave Niigata dhe Toyama. Dallgët kanë arritur deri në 5 metra në Noto.


“Është një sfidë shumë e bukur profesionale”, thotë Neri, teksa e pyet për rolin e tij të fundmë, xhirimet e filmit të cilat po vijojnë ende, ku vijon se “nëse i madhi Sandër Prosi, bëri Ismail Bej Vlorën, i largët në kohë, ndërsa Enveri, është shumë i afërt. E mbaj mend madje kur ka ndërruar jetë. Unë kam qenë 17 vjeç dhe është një sfidë mjaft e madhe profesionale, në kuptimin aktorial”.
“Gjëja më e mirë në atë rol është se edhe regjisori nuk kishte asnjë motiv a dëshirë për mendim politik apo historik. Ne jemi artistë! Ne nuk dalim në konkluzione, por paraqesim një realitet. Edhe skenat janë tejet intime, si ajo ku në një galeri sheh një bust të vetin, në krevat duke dëgjuar lajme, në makinë kur e kapin krizat...pra janë skenat tejet njerëzore”.
A është ky gjithsesi, një fill tejet i hollë?
“Duam apo nuk duam ne, ai është një figurë historike. Nuk dua të lëndoj askënd...por duhet parë i gjithë filmi, ku asnjëherë nuk është tentuar që të pozicionohemi me atë çka kemi bërë...Mendoj se është bërë një punë shumë e mirë”.
Personalisht, si e përjetoi?
“Duke e ditur që është hera e parë që vjen figura e Hoxhës dhe e di që do ketë reagime, - e kjo është krejt normale, - por për një gjë jam i qetë që kemi dhënë më të mirën tonën, pa asnjë manipulim”.
Po subjekti?
“Është periudha kur Shqipëria prishet me rusët, pra, ndarja e madhe, e në qendër të filmit është një arkeolog shqiptar, që lidhet me një ruse që jetojnë në Gjirokastër, - e madje ku është dhënë edhe titulli i filmit. Atëherë bën Enver Hoxha edhe ndarjen nga kampi (socialist). Është tejet njerëzore, ku vendimet politike shkatërrojnë marrëdhëniet njerëzore. Edhe me regjisorin nga një bisedë me të, ai tha që unë marr shkakun nga Enveri, që bëri ndarjen...”. Pra, historia e politika, ndërhyn dhunshëm në jetën private të njerëzve...Merret me njeriun”.
Kjo ndarje dhunshme, të rikujton befas një dokumentar nga regjisorja bullgare Adela Peeva, për ndarjen e dhunshme nga kampi socialist, i meshkujve shqiptarë, të martuar me shtetase të huaja, “Albanian divorce style”.


Deri në momentin kur emisioni investigativ italian “Le Ienne” publikoi historinë e Alvin Berishës, 11-vjeçarit shqiptar të bllokuar në kampin Al Hol të Sirisë, publiku shqiptar pak kishte dëgjuar për këtë kamp, e aq më pak se atje, pasojat e luftës kundër ISIS-it kishin lënë pas dhjetra gra dhe fëmijë shqiptarë të izoluar në një burg natyror.
Në vjeshtë të 2019 flitej për rreth 110 gra dhe fëmijë të luftëtarëve shqiptarë që i ishin bashkuar ISIS-it që në vitet e para të themelimit të tij, madje disa edhe protagonistë në front dhe në rrjetet sociale, si rasti i Lavdrim Muhaxherit, që besohet se njihej nga bashkëluftëtarët e tij edhe si “Al Albani”.
Historia e Alvinit dhe thirrja e të atit të tij, Afrimit drejtuar shtetit shqiptar për ndihmë që ta nxirrte nga ferri i Al Holit “zbuloi” se fatin e tij e kishin edhe dhjetra fëmijë të tjerë shqiptarë, që kishin mbetur të bllokuar në kampin-burg të ngritur nga kurdët për të strehuar gratë dhe fëmijët e penduar të luftëtarëve të “Kalifatit”.
Në janar të 2019, Organizata e Kombeve të Bashkuara deklaronte se në këtë kamp strehoheshin rreth 70 mijë banorë nga të paktën 50 vende të ndryshme të botës, mes të cilave edhe Shqipëria. Mbi 80 për qind e tyre ishin gra dhe fëmijë, që jetonin në kushte të vështira higjieno-sanitare dhe me mungesa të theksuara ushqimore.
Nga vëzhgimet në terren të atyre pak gazetarëve që kanë arritur të sigurojnë një biletë për të hyrë në këtë kamp dhe nga raportet e organizatave humanitare, Al Hol përshkruhej i ndarë në disa sektore. Pjesa më e madhe e banorëve të tij strehoheshin në sektorin e grave dhe fëmijëve, pastaj ishin edhe sektorët e fëmijëve jetimë dhe në fund edhe sektori i luftëtarëve të ISIS-it të zënë rob nga kurdët dhe “Forcat Siriane të Mbrojtjes”, grupi rebel që lufton kundër Bashar al-Assad dhe i mbështetur deri vonë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Kriza humanitare dhe higjieno-sanitare është panorama e përgjithshme në këtë kamp, por më e vështirë situata paraqitet në sektorin e të burgosurve, ku raportime të njëpasnjëshme flasin për mungesë ushqimi për ditë me radhë dhe tortura e keqtrajtim të të burgosurve. Në janar të këtij viti, Bedri Elezi, Drejtor i Institutit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Kosovë deklaronte se një luftëtar shqiptar kishte gjetur vdekjen nga uria në një nga burgjet e ngritura nga kurdët.
Nga janari 2018, deri në qershor të 2019-ës, OKB vlerësoi se rreth 300 fëmijë nën 5 vjeç kanë gjetur vdekjen si pasojë e kequshqyerjes. Përveç kësaj, në raportet e OKB-së citohet edhe dhuna e vazhdueshme, përdhunimet dhe “vrasjet” misterioze të grave brenda kampit, ku në një pjesë të mirë të rasteve dyshohet se ato janë vepër e rojeve kurde.
Kampi është ndërtuar në periferi të qytetit me të njëjtin emër veri-lindje të Sirisë dhe pranë kufirit me Irakun. Al Holit i ka mbetur emri kamp, por në të vërtetë që prej shpërbërjes së ISIS-it ai është një prej burgjeve më të mëdha të ngritura në fushë të hapur për të mbajtur nën kontroll ekstremistët. Kampi u ngrit si një oaz shpëtimi e shprese për të strehuar të gjitha gratë dhe fëmijët të penduara nga bashkimi me ISIS-in.
Edhe sot ka ende këtë funksion, duke strehuar kryesisht gratë dhe fëmijët e atyre që kanë humbur jetën, apo janë zhdukur në luftën disavjeçare në Siri. Por, jo të gjithë brenda kampit janë të penduar. Shumë gra vazhdojnë t’i qëndrojnë besnike rregullave të rrepta të Kalifatit, madje edhe duke ngritur në mënyrë vullnetare një polici që kontrollon kodin e veshjes dhe sjelljes për gratë e tjera. Nëse ky kod shkelet, ndëshkimet shkojnë nga goditja me kamxhik, deri tek gjymtimet. Ndëshkimet më të ashpra janë parashikuar për gratë që bisedojnë me personelin e sigurisë, apo me gazetarët.
Kampi ruhet vazhdimisht nga luftëtarë të armatosur sirianë, kurdë dhe irakianë të “Syrian Defence Forces”, grupim i mbështetur nga SHBA kundër regjimit të Bashar al-Assad. Por, me tërheqjen e SHBA nga zona, shumë prej luftëtarëve aktualisht funksionojnë dhe operojnë si të pavarur, pa një komandë qendrore. Ata nuk lejojnë asnjë që të largohet, apo që t’i afrohet perimetrit të kampit pa lejen e tyre.
Të vetmit që mund t’i afrohen, apo të hyjnë brenda kampit janë punonjës të organizatave humanitare, që shpërndajnë ushqime dhe ilaçe dhe me raste edhe gazetarë të mediave të ndryshme. Më 11 tetor të 2019-ës, dy ditë para se Turqia të niste ofensivën ushtarake kundër kurdëve në Siri, kampi u përfshi nga trazirat, revolta dhe përpjekjet për t’u arratisur. Situata u bë aq kaotike, sa për zyrtarët vendorë sirianë, konsiderohet si kërcënim për sigurinë për shkak të sulmeve të shpeshta të dhunshme të grave që strehohen aty.
Raportimet nga brenda kampit kanë zbuluar se shumë prej grave të mbajtura aty si të burgosura, mbeten ende besnike të ISIS-it.
Gazetarja e Zërit të Amerikës, Heather Murdock ishte e para që vizitoi kampin Al-Hol në ditët pas nisjes së ofensivës turke vjeshtën e 2019-ës. Kjo ishte hera e tretë që Murdock ja dilte mbanë të hynte në këtë kamp brenda 10 muajve të fundit. Në artikullin e publikuar më 17 tetor tek Zëri i Amerikës (versioni ndërkombëtar) flet për kaos total.
“Zyrtarët thonë se që prej nisjes së ofensivës turke ka shtim alarmant të pasigurisë. Ka patur arratisje, kërcënime, sulme dhe thirrje të vazhdueshme në ditët e fundit për revoltë, pasi shumë prej trupave të që siguronin perimetrin dhe rendin brenda kampit janë zhvendosur në frontin e luftimeve”, rrëfente Murdock.
Layla Rezgar, koordinatore në seksionin e të huajve në kampin Al-Hol rrëfente se lajmi i nisjes së ofensivës turke u prit me protesta dhe thirrje “Rroftë ISIS” dhe “Do t’ua presim kokën!” drejtuar Turqisë dhe turqëve. Që prej asaj periudhe, për autoritetet siriane dhe irakiane, por edhe për vetë Organizatën e Kombeve të Bashkuara tani nuk bëhet fjalë vetëm për një krizë humanitare, por një krizë sigurie për shkak të elementëve ekstremistë.