Videot kryesore
I ri, agresiv, ambicioz dhe me shpesh me vetëbesim në kufijtë e arrogancës, aq sa para zgjedhjeve të 30 gushtit ishte gati të vinte dorën në zjarr se ai dhe lëvizja “URA” që drejton do të përcaktonte Qeverinë e re. Dritan Abazoviç ka profilin e një politikani të pashoq në Ballkan.
I lindur në Ulqin, 35-vjeçari ja doli mbanë që pasi e gërreu për vite me radhë pushtetin e Milo Gjukanoviçit, pushtet i akuzuar se është ngritur mbi korrupsionin, lidhjet me krimin e organizuar dhe nepotizmin për vite me radhë ta rrëzonte atë, duke realizuar atë që s’e ka bërë njeri në Mal të Zi në tre dekada.
Se deri ku shtrihen kufijtë e ambicies së Dritan Abazoviçit e tregon koha e shkurtër me të cilën ngriti karrierën e tij politike nga aktivist i përfshirë në lëvizjet qytetarë serbo-malazeze në “kingmaker”. Ai refuzon edhe sot që të cilësohet politikan, pasi me këto fjalë identifikon klasën e vjetër të udhëheqësve malazezë, që i akuzon si të korruptuar dhe të lidhur me krimin e organizuar.
Por, me “piruetat” e bëra në harkun kohor të pesë viteve e kanë bërë më shumë se politikan. 35-vjeçari duket se ka gjetur formulën e një ekuilibri që deri para tij konsiderohej i paarritshëm; të bëjë bashkë malazez, serbë dhe shqiptarë.
Malazezët e lodhur nga sundimi 30-vjeçar i Milo Gjukanoviçit i joshi me guximin e treguar me akuzat që bënte publike, si në rastin kur e akuzonte, në atë kohë Kryeministër, se kishte futur në xhepat e kompanive të zotëruara prej tij miliona dollarë para të taksapaguesve malazezë.
Në atë kohë nuk i kishte mbushur ende 30 vjeç dhe deputet i partisë “Mali i Zi Pozitiv”. Pati guximin që t’i drejtohej Gjukanoviçit në sallën e Parlamentit për një skandal për të cilin të gjithë kolegët ishin në dijeni, por askush nuk e përmendte publikisht. Nga akuzat e tij, Milo Gjukanoviç e humbi durimin dhe në debat e sipër i kthehet duke i thënë “Turp të kesh! Faqezi!”, duke nënkuptuar se 35-vjeçari kishte tradhtuar elektoratin shqiptar.
Pikërisht përplasja e fortë me Gjukanoviç u hamendësua më vonë edhe si shkak i përçarjes së partisë “Mali i Zi Pozitiv”. Abazoviç, së bashku me disa drejtues serbë të kësaj partie kërkonin një ballafaqim të drejtpërdrejtë dhe agresiv me Gjukanoviçin, deri në rrëzimin e tij. Kjo binte ndesh me “pragmatizmin” e shumicës në këtë fraksion politik, që çoi në largimin e Abazoviçit dhe themelimin prej tij dhe një grupi bashkëpunëtorësh serbë dhe malazezë të lëvizjes qytetare “URA”.
Programi i “URA”-s përafron më shumë me programin e social-demokratëve të Gjukanoviçit. Megjithatë, Abazoviç orientoi katër mandatet e fituara drejt nacionalistëve malazezë dhe partive serbe, në një lëvizje që më shumë se parimore duket se është kushtëzuar nga basti që i riu i kishte vënë vetes për të rrëzuar Gjukanoviçin. Qeveria e re do të ngrihet me ekspertë, sipas kushtit të vendosur prej tij, duke e lënë politikën në Parlament.
Jo aq e papritur
Zgjedhja e bërë prej Dritan Abazoviçit ka lënë jo pak të habitur. Edhe vetë koalicioni nacionalist e proserb, të paktën publikisht, nuk e ka pritur këtë. Por, kjo lëvizje nuk duket edhe aq e papritur për profilin e 35-vjeçarit, që noton prej më shumë se një dekade në ujërat shpesh të trazuara të politikës malazeze.
Me deklaratat dhe qëndrimet e mbajtura në të shkuarën ai ka synuar gjithmonë që të dalë mbi të gjitha etnitë në Mal të Zi. Nuk e kërkoi asnjëherë votën e shqiptarëve si shqiptar, ndoshta duke llogaritur peshën e vogël elektorale dhe përçarjen e madhe të tyre. Por, fitoi besimin e malazezëve të lodhur nga regjimi i Gjukanoviçit dhe simpatinë e serbëve me disa deklarata kontraverse.
Mes tyre është edhe deklarata e bërë për Skënderbeun, me rastin e vendosjes së monumentit të tij në qytetin e Ulqinit, vendlindja e Dritan Abazoviçit. Deklaronte me bindje se Ulqini nuk kishte nevojë për një monument të tillë, por zhurmën e shkaktoi kur nënkuptoi se Skënderbeu ishte serb.
“Edhe fëmijët në çerdhe e dinë që ata që kanë baba dhe mama serbe, nuk mund të jenë shqiptarë”, u përgjigjej ai akuzave që i vinin nga shqiptarët e Malit të Zi dhe jo vetëm mbi një deklaratë të bërë në televizionit malazeze se Skënderbeu ishte serb.
Deklarata e tij nuk ishte e pallogaritur. Ajo mbërrinte pak kohë pasi opozita proserbe e akuzonte se kishte për qëllim përçarjen e elektoratit serb dhe për sulme ndaj Kishës Serbe të Malit të Zi. Me këtë deklaratë ja doli mbanë që të qetësojë serbët, por ndoshta edhe t’i përçajë ata, duke siguruar një grusht të mirë votash në zgjedhjet e fundit.
Qëndrimet dashamirëse ndaj serbëve i përforcoi me bërjen publike të idesë së tij për marrëdhëniet me Serbinë dhe për ligjin e miratuar nga Gjukanoviç që sekuestron pronat që kleri fetar në Mal të Zi nuk është në gjendje që të provojë me dokumentacion zotërimin e tyre historik. Abazoviç premton shfuqizimin e këtij ligji dhe kalimin e një ligji tjetër për lirinë e besimit fetar, që premton se do të jetë “i standardeve europiane”.
Po ashtu, në një deklaratë të bërë jo shumë kohë më parë shprehej se Mali i Zi duhet të përpiqej që të ndërtonte politika të fqinjësisë së mirë me të gjithë fqinjët e vet, por sidomos me Serbinë që e shihte si “më të afërt”.
“Sa i përket bashkëpunimit tonë dypalësh, është me rëndësi për një traktat për mbrojtje të ndërsjellë. E kam bërë prej vitesh këtë propozim që është në harmoni me praktikat ndërkombëtare, përfshirë këtu edhe aleatët tanë strategjikë. Ka ardhur koha që të bëjmë hapat e duhur në këtë drejtim”.
Me këto fjalë, Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani riktheu në vëmendje një propozim të hershëm përmes të cilit kërkohet lidhja e Shqipërisë dhe Kosovës në një marrëveshje mbrojtjeje reciproke në raste luftërash.
Osmani thotë se marrëveshja nuk bie ndesh me praktikat ndërkombëtare, madje aplikohet edhe nga aleatët strategjikë të dy vendeve. Ajo nuk solli ndonjë rast, por ka të drejt kur thotë se aplikohet edhe nga vendet e mëdha anëtare të NATO-s.
Rasti më i freskët janë dy marrëveshjet e nënshkruara nga Boris Johnson me Suedinë dhe Finlandën. Në të dyja rastet, Britania e Madhe zotohet që të ndihmojë ushtarakisht, qoftë edhe me trupa dy vendet në rast se sulmohen, ndërsa dy vendet zotohet që të ndihmojnë Britaninë në rast se kjo e fundit sulmohet.
Shembuj të tjerë ka plotë. Turqia me Azerbajxhanin është një i tillë. Recep Taip Erdogan dhe Ilham Aliyev kanë nënshkruar një sërë marrëveshjesh në fushën e bashkëpunimit ushtarak dhe të sigurisë. Në to parashikohet nën moton ‘dy shtete një komb’ ndihma e pakufizuar ushtarake në rastet kur njëri vend sulmohet nga tjetri.
Ndihma turke ndaj Azerbajxhanit u testua në konfliktin e fundit për Nagorno-Karabakhin mes Azerbajxhanit dhe Armenisë. Armenia akuzoi se në luftën e shkurtër nga e cila doli e humbur u përfshi edhe Turqia ushtarakisht, sidomos me dronë dhe avionë luftarakë.
Shembuj të tjerë ka plot, por nisur nga këta dy në pamje të parë duket sikur nuk ka asnjë pengesë juridike që një marrëveshje të tillë ta nënshkruajë Shqipëria me Kosovën. Por, pengesa politike është ajo që nuk është kapërcyer deri më tani dhe këtu nuk bëhet fjalë vetëm për vullnetet politike në Tiranë dhe Prishtinë.
Shqipëria nuk ka peshën e Britanisë së Madhe e të Turqisë në NATO dhe në gjirin e Aleancës ka vende që nuk njohin ende pavarësinë e Kosovës, pesë prej të cilave vende anëtare edhe të Bashkimit Europian.
Një marrëveshje e tillë mes Shqipërisë dhe Kosovës mund të shkaktonte reagimin e tyre, që të pasonte një efekt domino, që më pas mund të dëmtojë të dyja vendet, Shqipërinë te negociatat ende të pahapura mirë me BE, Kosovën te përpjekjet për të liberalizuar vizat dhe anëtarësuar në NATO.
Niveli i lartë i pagave dhe shtesat e dietat për vështirësi pune në SPAK u konceptuan nga hartuesit e reformës në drejtësi si mjet për të tërhequr më të kualifikuarit në këtë strukturë, por edhe për të minimizuar mundësitë e korruptimit të tyre.
Por, prej fillimit të detyrës, Prokurorët e Posaçëm dhe punonjësit e tjerë të SPAK nuk po marrin dot shtesat mbi pagën që u takojnë sipas parashikimeve ligjore për vështirësi në punë dhe nuk bëhet fjalë vetëm për Prokurorët e Posaçëm, por për të gjithë strukturën.
“I gjithë SPAK nuk e merr pagën e plotë siç e parashikon ligjin. Një nga elementët e pagës është pagesa për vështirësi pune e përcaktuar në ligj për të gjithë këta punonjës. Por faktikisht nuk ka qenë e saktësuar në ligj se sa duhet të jetë kjo pagesë. I jam drejtuar dy herë Komisionit të Ligjeve që kjo të zgjidhet, por ende nuk është zgjidhur. Po kështu edhe problemi i BKH, përfshirë edhe drejtorit të BKH, që është harruar dhe nuk është përcaktuar se sa do ta ketë pagën”, deklaroi kreu i SPAk, Arben Kraja në takimin prezantues të rekomandimeve të Qeverisë për luftën kundër krimit për 2020.
Sipas përcaktimeve ligjore, paga vetëm e prokurorëve të SPAK shkon nga 280 deri në 380 mijë lek në muaj, duke përfshirë këtu edhe pagesat për vështirësi në punë, dietat dhe të tjera shtesa.
Problematika tjetër e ngritur nga drejtori i SPAK lidhej me ambientet. Ai tha se prej muajit mars struktura që ka për detyrë të luftojë krimin e organizuar dhe korrupsionin në nivele të larta po punon me nga 10-15 veta në të njëjtën sallë.
“Duke filluar që prej marsit kemi liruar zyrat dhe jemi në zyra provizore ku ushtrojmë funksionet tona. Kjo sepse Qeveria nisi rikonstruksionin e objektit, por ende sot nuk ka përfunduar. Ta transmetoni që të vlerësohet me përparësi që të përfundojë sa më shpejt për të përmirësuar kushtet për të punuar. Hetuesit janë nga 10-15 vetë në një ambient të përbashkët. Duke përfshirë edhe riskun e situatës shëndetësore, kërkojmë që të përshpejtohet pak procedura që të paktën brenda gushtit të përfundojë rikonstruksioni edhe me mobilimin e zyrave”, iu drejtua Arben Kraja ministres së Drejtësisë, Etilda Gjonaj.
Kreu i SPAK bëri edhe një bilanc të përgjithshëm të punës së SPAK në këto gjashtë muaj. Ai tha se janë 428 procedime penale me mbi 100 të pandehur. Nga këto 202 janë të trashëguara nga ish-Prokuroria për Krimet e Rënda dhe pjesa tjetër janë procedime të nis ura nga SPAK.
Kraja sqaroi gjithashtu se procesi për përzgjedhjen e kreut të BKH-së është në fazën finale. Katër kandidaturat Aida Veizaj, Artur Beu, Ervin Hodaj dhe Idajet Faskaj janë duke iu nënshtruar procesit të vettingut dhe Kraja shpreson që brenda muajit korrik të zgjidhet kandidati më i përshtatshëm për të drejtuar Buronë Kombëtare të Hetimit.
Tifozët “Kuqezinj” kanë nisur që prej mesditës festën që i paraprin takimit të fundit për eliminatoret e Euro2020.
Shqipëria nuk ka asnjë mundësi që të kualifikohet dhe ndeshja ndaj Francës është sa për statistikë. Por, kjo nuk ka qenë aspak pengesë që 22 mijë biletat të shterojnë me shpejtësi për këtë takim, ndërkohë që rreth orës 19:00 tifozët iu drejtuan stadiumit “Air Albania”.
Para fillimit të takimit do të ketë një ceremoni përurimi, që pritet të zgjasë rreth 15 minuta. Si pjesë e koreografisë së kësaj ceremonie, por edhe përgjatë ndeshjes në të gjitha shkallët e stadiumit është shpërndarë nga një flamur kombëtar.
Albina dhe Familja
Kelmendi kanë shkëlqyer me interpretimin, vokalin dhe performancën e tyre në
skenën e Liverpool me këngën ‘Duje’. I gjithë interpretimi ishte i kompletuar deri
në detaje edhe me veshjet e familjes Kelmendi që plotësonin të gjithë skenën që
për disa minuta ishte ‘Kuq e Zi’.
Kryeministri Edi Rama këmbëngul në qëndrimin e shprehur për herë të parë më 10 qershor se për hapjen formale të negociatave mes Shqipërisë dhe Bashkimit Europian nuk janë 15 kushte.
Kreu i Qeverisë thotë se nëse do të ishte e kundërta, atëherë nuk do të ishte e nevojshme rezoluta e miratuar në Parlamentin Europian, nga partitë e djathta, që i quan aleate të PD dhe nuk kursen ironizimin me kreun e opozitës.
“Po mirë, kur paska 15 kushte për nisjen formale të negociatave për anëtarësim, për çfarë duhej kjo rezoluta e partive aleate të PD në Parlamentin Europian që u votua pa konsensus? E pra, nuk ka 15 kushte për uljen në tryezë me BE, sepse 7X7 s'bëjnë 42 në asnjë vend të botës!”, shkruan Rama në Tëitter.
Kryeministri thotë se kjo shifër po përdoret politikisht dhe se në të vërtetë, kushtet për anëtarësim të plotë janë shumë më shumë se 15-të.
“Nëse pastaj kjo 15-ta duhet për politikë e prandaj bashkohen kushtet e fillimit me ato të vijimit, atëherë nuk janë 15 po janë 15X100 kushte më shumë për t'u plotësuar deri ditën e anëtarësimit! Po një gjë është e sigurtë: Këta që kapen pas kësaj 15-ës do të mbeten në opozitë”, vijoi ai.
Në rrjetet sociale është shpërndarë me shpejtësi momenti kur siç thuhet, një raketë ruse lëshohet në drejtim të ukrainasve, por ndërron mendje rrugës dhe godet po...rusët.
Videoja prej 27 sekondash thuhet se është shkrepur në qytetin Alchevsk, pjesë e rajonit të Luhanskut në Lindje të Ukrainës, të marrë nën kontroll nga rusët.
Sipas shpjegimit që jepet, raketa e lëshuar godet objektivat në bazë të sinjaleve që përçohen nga radarët dhe më shumë se problem teknik ka qenë gafë njerëzore, pasi rusët në momentin e lëshimit nuk kanë bllokuar sinjalin e radarit të vet.
Sinjalet e këtij radari janë interpretuar nga raketa si shënjestra për t’u goditur dhe ajo është rikthyer prej nga është nisur vetëm pak sekonda pas lëshimit. Është e paqartë nëse nga goditja e raketës ka viktima apo jo.
Një arbitër 31-vjeçar u rrëzua përtokë gjatë një ndeshje të ligës superiore boliviane dhe vdiq pasi u dërgua në spital. Ndeshja mes klubeve Always Ready dhe Oriente Petrolero u luajt në Stadiumin Komunal në El Alto, që është në një lartësi rreth 3.900 metra mbi nivelin e detit.
Palët politike fajësojnë njëra-tjetrën për mungesën e Gjykatës Kushtetuese sot. Por, për Ambasadën Amerikane në Tiranë, mosfunksionimi i përkohshëm e kësaj trupe është një sakrificë që ja vlen për të ngritur një trupë me gjyqtarë të kualifikuar, të pavarur dhe të pandikuar nga politika.
Partia Socialiste pranoi dokumentin e Alibeajt që opozita të
ketë ekskluzivitetin për propozimin e kandidaturave për President deri në
raundin e tretë.
Pas një diskutimi për rreth një orë e gjysmë mes përfaqësuesve
socialiste dhe përfaqësuesve të grupeve parlamentare të opozitës në Kuvend, palët
ranë dakord për të vijuar me propozimin e emrave që në raundin e dytë, që do të
mbahet më 23 maj.