Një makinë e transportit të vlerave monetare ka rënë pre e grabitjes brenda Aeroportit të Rinasit. Mësohet se autorët e grabitjes kanë qenë me një makinë pa targa dhe me mbishkrimin “Hetimi Tatimor”. Pas grabitjes raportohet se ka pasur shkëmbim zjarri dhe dyshohet për një të vdekur dhe të plagosur. Firma private që transportonte lekët është kompania private e sigurisë “Nazeri”. Ndërkohë nuk dihet ende sasia e parave që janë grabitur, por shuma përflitet se është rreth 1,5 milionë euro.

Stuhi shiu ne Fier

Në korrik të vitit 2018 kur në Kuvend po diskutohej projektligji për prishjen e godinës së Teatrit, Lulzim Basha, iu bashkua artistëve protestues në oborrin e “qëndresës”, me një letër në dorë: “Unë jam Teatri”.

Ishte një fjalë e shkurtër, por me shumë premtime.

Basha nuk do të lejonte që drafti të bëhej ligj në Kuvend (kaloi me shumicën e votave të mazhorancës). Edhe nëse do të miratohej do të ndërhynte tek Meta që të mos e dekretonte (Presidenti e kishte kauzë të vetën) dhe akti i fundit; “Ne do të jemi këtu me trupat tanë për t’ju kundërvënë me të gjitha mjetet, me çdo formë dhe me çdo cmim këtij akti mafioz dhe kriminal”

Basha premtoi dy vjet më parë se ai do ta mbronte Teatrin brenda Kuvendit, ndërsa artistët jashtë saj.

Muaj më vonë, Basha doli përfundimisht edhe nga Kuvendi. Teatri mbeti pezull dhe po aq edhe premtimet…

…Pak ditë më parë, Rama gjeti një tjetër mekanizëm edhe më të shpejtë se burokracitë parlamentare. Shfrytëzoi pandeminë dhe brenda tre ditësh debat mbylli kapitullin 22 vjeçar të shembjes së godinës. Reagoi edhe Basha. Foli sërish për vija të kuqe, si dy vjet me parë. Ndërsa fadromat kësaj here i mori përsipër për t’i ndalur me trup Monika Kryemadhi.

Me lojëra fjalësh se kush e kishte radhën për dezhurn, Lulzim Basha shkoi aty në mëngjes herët, pas dy orësh kur fasada e Teatrit kishte rënë. Artistët që e mbronin kishin përfunduar në komisariat. Dhe media ishte tulatur nga nxitimi i policëve për t’i shpërndarë.

Mbahet mend vetëm zëri i një aktivisteje, që filmonte fillimin e shëmbjes dhe ndërhyrjen e fortë të policisë; “Hajdeni ju lutem, ku jeni?”

Aty Basha kishte dërguar vetëm Flamur Nokën. Njeriun e gabuar të mbronte të pambrojtshmen.

Sepse “Unë jam teatri” ishte një kronikë e një fati të paracaktuar…

…Basha mbledh aleatët, më pas edhe strukturat natën vonë. Premton se do të mbeshtesë protestën e Aleancës për Mbrojtjen e Teatrit. Shfaqet në protestë, i rrethuar nga gratë e PD-së dhe me një qëndrim krejt të paqtë.

U thotë artistëve se kur të vijë në pushtet do të ndërtojë një teatër të njëjtë me atë të mëparshmin, por me një kleçkë premtuese jo pak të vogël.

“Ripërsëris edhe njëherë vendosmërinë time dhe të Partisë Demokratike, të opozitës së bashkuar, për t’i qëndruar kontratës së firmosur me Aleancën për Mbrojtjen e Teatrit për rindërtimin e Teatrit në vendin ku ishte sipas të gjitha përcaktimeve, siç ishte nga jashtë…”, tha Basha, duke shkuar më tej se, nuk do të lejojë ndërtimin e Teatrit të ri.

“Përfitoi” politikisht edhe me kauzën. Se sot duhet protestuar më shumë se për Teatrin, për diktaturën, tiraninë dhe vendosjen e demokracisë.

Vija e kuqe tashmë ndryshoi ngjyrë…

“Unë jam Teatri” mbeti si arkiva e vetë atrit e zhytur në kanalet e zeza të bashkisë pas gërmadhave, që la shëmbja e godinës…

U bënë ca ditë që qytetarëve u serviren dy realitete të kundërta; realiteti i Lulzim Bashës dhe realiteti i Edi Ramës për fermerët.

Basha thotë se se sot fshati është i harruar nga dora e shtetit dhe gjendja e banorëve të tij është në kufijtë e mbijetesës, ndërsa Rama kundërpërgjigjet herë vetë, herë përmes ministrit të Bujqësisë, Blendi Çuci me shembuj, sipas tij, të një blegtori e bujku të fshatit shqiptar që është shndërruar në një sipërmarrës të suksesshëm, ashtu si në modelet perëndimore.

Modeli i fshatarit të Lulzim Bashës dhe modeli i fermerit të Edi Ramës jo vetëm që nuk kryqëzohen askund, por ecin paralel dhe në kahe të kundërta me njëri-tjetrin. Në takimet e kreut të PD-së ka pakënaqësi e revoltë me Qeverinë, shtetin dhe të gjitha institucionet e tij.

Kreu i Fondacionit që do të menaxhojë Butrintin, Richard Hodges gjatë një leksioni të mbajtur vite më parë për studentët në Romë e cilëson Shqipërinë një shtet të krijuar artificialisht pa pasur asnjë shqiptar.

Në një video të publikuar nga Forumi për Mbrojtjen e Trashëgimisë Kulturore shfaqet Hodges teksa jep leksione para studentëve duke e cilësuar vendin tonë si produkt të fuqive të mëdha dhe shtet të formuar pa pasur asnjë shqiptar në kohën e themelimit.

“Është një vend (Shqipëria) i krijuar artificialisht pa pasur asnjë shqiptar, nga anglezët dhe fuqitë e tjera të mëdha në Londër. Morën një vendim politik pas Luftës së Dytë Ballkanike”, thotë Hodges.

Më pas, në të njëjtin leksion Richard Hodges i referohet autonomisë së zgjeruar që mori për pak kohë nga Princ Vidi dhe “Protokolli i Korfuzit” jugu i Shqipërisë, duke përfshirë këtu edhe Korçën. Këtu, Hodges përkundër fakteve historike flet edhe për dëbim të grekëve.

“Për një moment të shkurtër, kjo zona këtu (tregon me gisht jugun e Shqipërisë) ishte një zonë e ndarë ishte Epiri. Por, me ndërhyrjen e fuqive të mëdha, kjo zonë u mbyll dhe shumë grekë u larguan për më në jug”, thotë ai.

Sipas kësaj videoje, Hodges, që sot do të menaxhojë një prej trashëgimive kulturore e historike më të rëndësishme të shqiptarëve mendon që shqiptarët nuk ekzistojnë dhe se shteti i formuar është produkt artificial i fuqive të mëdha.

Përveç kësaj, ai shfaqet në të njëjtat linja me ekstremistët grekë sa i takon jugut të Shqipërisë, ku rasti më i fundit i shprehjes së ekstremizmit grek dhe synimeve të tyre u shpërfaq gjatë ngjarjeve që pasuan vrasjen e Konstantinos Kacifasit në Bularat. Në ato ditë, në jug të vendit u shfaq edhe flamuri i Vorio-Epirit dhe ai i MAVI-t.

MAVI, ose Fronti Çlirimtar i Vorio-Epirit me udhëheqës Vasil Shahinin u shfaq në skenë për herë të parë në Luftën e Dytë Botërore. Nën maskën e luftës kundër fashistëve italianë dhe nazistëve gjermanë, ky front u kujdes që të punojë edhe për arritjen e objektivave të vendosur nga Athina në atë kohë.

MAVI refuzoi bashkëpunimin me komunistët shqiptarë, pavarësisht thirrjeve të britanikëve për të krijuar një front më të fortë kundrejt pushtuesve. Veç kësaj, kjo organizatë ndoqi edhe një politikë ndëshkuese të ashpër, herë duke u djegur banesa e herë duke i vrarë pjesëtarët e tjerë të minoritetit që u bashkoheshin, apo ndihmonin partizanët.

Organizata pati mbështetjen e vazhdueshme të qeverive greke gjatë viteve të luftës, por për Athinën ajo zyrtarisht u shpërbë në fund të Luftës së Dytë Botërore, e cila në Shqipëri u pasua nga vendosja e regjimit komunist, ndërsa në Greqi nga një luftë civile mes forcave demokratike dhe atyre komuniste.

Të parat, me mbështetjen e madhe të britanikëve dhe amerikanëve ja dolën mbanë që të sprapsin komunistët dhe e shfrytëzuan revanshin ndaj tyre edhe për të shkaktuar ato që njihen si provokimet e gushtit të 1949 përgjatë vijës kufitare me Shqipërinë.

⁣Shërbimi sekret amerikan i shkon në ndihmë Donald Trumpit pas plagosjes

⁣"Do të bëjmë gjithçka që të kemi sukses" - Traineri gjerman premton maksimumin e dardanëve për kalimin në Ligën B të UEFA Nations League.

⁣Operacion pas atentatit në Rinas, gjendet arsenal armësh në Fushë Krujë